ชะตาผู้นำ

วันนี้ ขอออกนอกเรื่องกิน เรื่องเที่ยว และเรื่องสุขภาพ มาที่ผลงานเขียนที่เคยลงตีพิมพ์ใน ต่วย'ตูน พอกเก็ตแมกาซีน เมื่อเดือนมกราคม พ.ศ.2555 เรื่องเกี่ยวกับฤกษ์ในการเกิดของเหล่านายกรัฐมนตรีไทย และดังที่บอกแล้วว่า เรื่องนี้ ตีพิมพ์ปี 2555  ดังนั้น ข้อมูลจึงไม่อัพเดทถึงนายกฯ ท่านที่เข้ามาเป็นผู้นำประเทศหลังจากนั้น ก็ถือว่า อ่านเอาสนุกๆ ตามมโนของผู้เขียนที่ไม่มีความรู้ด้านโหราศาสตร์แต่ประการใดนะคะ (เรื่องนี้ตีพิมพ์ 2 ตอน แต่วันนี้ ขอนำตอนแรกมาเป็นน้ำจิ้มให้ก่อนค่ะ)

สาวๆ คะ "ตรวจภายใน" (อาจ) ไม่ยากอย่างที่คิด

วันนี้ ขอพาไปคุยกันเรื่องสุขภาพค่ะ มาว่ากันด้วยเรื่อง "ตรวจภายใน" เห็นหัวข้อนี้ ผู้ชายอาจจะบอกว่า ไม่อ่านดีกว่า แต่จริงๆ แล้ว หากคุณมีผู้หญิงที่รักอยู่ ก็ลองอ่านดูสักหน่อย เผื่อจะเป็นประโยชน์นะคะ ส่วนสาว (และไม่สาว) ทั้งหลาย เชื่อว่า เรื่องนี้ น่าจะมีประโยชน์บ้าง

เมื่อไม่นานมามี เรามีเหตุให้ต้อง "ตรวจภายใน"
อื้อหือ แค่ฟังชื่อ ก็หวาดเสียวแล้วไหมคะ โชคดีจริงๆ ที่เจอคุณหมอสาวใสวัยน่ารัก ทำให้หายเกร็งไปได้ตั้งแต่แรก

คุณหมอบอกว่า ตรวจเหอะ เป็นอะไร หรือไม่เป็นอะไรจะได้รู้ ว่าแล้ว ก็ถามหมอว่า มันตรวจยังไงกันบ้างล่ะ

คุณหมอบอกว่า วิธีที่ดีที่สุด เห็นผลชัดที่สุด ก็ตรวจภายในอย่างที่ใครๆ ก็คิดกันนั่นแหละ คือ ขึ้นขาหยั่ง กางขาออก (อืมม์ ชักเห็นภาพ) แล้วหมอก็จะเอาอุปกรณ์ตรวจเข้าไปทางช่องคลอด (เอิ้ก...ชักเสียวๆ) ว่าแล้ว หมอก็เอาอุปกรณ์ที่ว่าให้ดู ไอ๊หยา ใหญ่ว้อยยยยย (เนื่องจากตอนพบคุณหมอ ไม่ได้ถ่ายรูปมา เลยขออนุญาต นำภาพมาจาก www.pobpad.com เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านนะคะ)

"แล้วมีวิธีอื่นอีกไหมคะหมอ" เราชักถามเสียงสั่นๆ กลัวนะเฟ้ย ไม่ใช่ไม่กลัว

คุณหมอยังสาวยิ้มหวานให้ แล้วบอกว่า นี่แหละ พอหมอให้ดูอุปกรณ์ ก็ตกใจกันเป็นแถว หมอเข้าใจ เลยมีทางเลือกที่ 2 ให้ คือ ทำอัลตราซาวนด์

"แต่มันจะได้ผลแบบเลือนลาง มองไม่ค่อยชัดนะ แต่พอรู้เลาๆ แต่ถ้าไม่อยากทำแบบแรก หมอก็ไม่ว่าอะไร จะอัลตราซาวนด์ก็ได้ แม้หมอจะชี้ชัดไม่ได้ว่าผลมันจะเห็นอะไรบ้าง เพราะมันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด แต่มัน 'ไม่เจ็บ' ที่สุด" คุณหมอยังส่งยิ้มมาให้กำลังใจ

โฮ อยากจะร้องไห้ ทางแรก เห็นผลชัด แต่ (อาจจะ) เจ็บ แบบว่า แค่เห็นเครื่องมือก็เจ็บแล้วเฟ้ย แบบที่ 2 ไม่เจ็บ แต่เห็นผลไม่ชัด หรืออาจจะไม่เห็นผลเลย ว่าแล้ว ก็นั่งทำหน้าเมื่อยให้หมอดู 555

และทันใดนั้น คุณหมอก็ตบมือดังปัง บอกว่า หมอคิดได้แล้ว มันมีทางเลือกที่ 3 นี่นา หมอลืมทุกที

ห่ะ แล้วไอ้ทางเลือกที่ 3 คืออะไรล่ะ

มันคือ การตรวจทางรูทวาร แล้วหมอก็หันไปหยิบอุปกรณ์มา อันเล็กกว่าแบบแรกนิดนึง เป็นเหมือน "ไม้กายสิทธิ์" จากเรื่อง แฮรี่พอตเตอร์ เชียว คือ ยาวประมาณฟุตนึง กว้างตรงที่มือหมอจับ แล้วเรียวเล็กลงมา แต่ตรงปลาย มีลูกกลมใหญ่สักเกือบนิ้ว (ภาพประกอบ นำมาจาก www.nutchillday.com)

หมอบอกว่า จะเอาไม้นี้ เสียบเข้าไปทางรูทวาร ก็จะเห็นมดลูก ปีกมดลูก และอื่นๆ ได้ชัดเจนไม่แพ้วิธีแรก แต่เจ็บน้อยกว่า เพราะไม้ขนาดเล็กกว่า และการเข้าทางรูทวาร มัน "จิ๊บๆ" หมอบอก

พอเห็น "ไม้กายสิทธิ์" อันนี้ เราใจชื้นขึ้นมานิดนึง ประการแรก มันไม่ใหญ่เท่าไหร่ ประการที่สอง เราเคยตรวจส่องกล้องลำไส้มาแล้ว เคยโดนเอาอุปกรณ์ใหญ่กว่านี้เข้าไปในรูทวารมาแล้ว ดังนั้น แค่นี้ มันเรื่องเล็กน้อย

"แต่คนไข้ต้องให้ความร่วมมือกับหมอนะ อย่าเกร็ง ยิ่งเกร็งยิ่งเจ็บ ถ้าไม่เกร็ง ก็แป๊บเดียวเสร็จ" หมอบอก เลยชักตกใจอีกรอบ เพราะตอนตรวจส่องกล้องลำไส้น่ะ เขาให้ยาสลบ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่ตอนนี้ ให้ถูก "เสียบตูด" แบบตื่นตัวอยู่ แล้วจะไม่ให้เกร็งเหรอหมอ...โอย

แต่เอาล่ะ พิจารณาจาก 3 ทางเลือกแล้ว เอา "รูทวาร" นี่แหละว่ะ เพราะวิธีแรกน่ะ บอกเลย ใจไม่ถึง

พอตกลงกันได้ หมอก็ให้เข้าห้องไปทำหัตการ อย่างแรกที่คุณพยาบาลสั่งให้เตรียมตัวนั้น เป็นคำพูด "บาดลึก" หัวใจทีเดียวเชียว

"ถอดทั้งกางเกงนอก และกางเกงใน แล้วขึ้นขาหยั่งค่ะ" ไอ๊ย่ะ แค่ถอด ก็ใจแป้ว แล้ว ไหนจะขาหยั่ง เอาว่ะ หลับหูหลับตา ถอดๆ แล้วก้าวขึ้นเตียงที่มีขาหยั่งให้ถ่างขาออก ระหว่างรอหมอล้างมือ และเตรียมอุปกรณ์ ก็แอบสวดมนต์นิดๆ เฮ้อ..เครียดเฟ้ย

พอหมอมาถึง หมอเอาอุปกรณ์ให้ดูอีกที แล้วบอกว่า มองขึ้นด้านบนเหนือเตียงนอนนะ มีจออยู่ มันจะแสดงสิ่งที่ไอ้ "ไม้กายสิทธิ์" นี่เห็น ซึ่งก็จะเหมือนที่หมอเห็นนั่นแหละ

"อ่ะ ผ่อนคลายนะคะ หมอจะทำแล้วนะ พร้อมไหม" หมอถาม
"พร้อมค่ะ" กัดฟันตอบ
"คืองี้นะคะ คุณคนไข้ต้องทำตัวเหมือนกำลังเบ่งอุจจาระ ซึ่งมันจะเป็นการทำให้รูทวารเปิดกว้างที่สุด หมอจะได้เอาเครื่องตรวจเข้าไปง่ายๆ พอหมอบอกให้เบ่ง ก็เบ่งเลยนะคะ" หมอชี้แนะ

อืมม์ ชักเหมือนคลอดลูกขึ้นมายังไงก็ไม่รู้

แต่พอหมอบอก เอ้า เบ่งได้ ก็ทำตัวเหมือนกำลังเบ่งอุจจาระตามที่หมอบอก แล้วก็ "พรึ่บ" ไอ้ "ไม้กายสิทธิ์" มันผลุบเข้าไปในรูทวารทันที แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว หมอมือไวมาก แล้วก็เลยเห็นภาพที่เจ้า "ไม้กายสิทธิ์" มันเข้าไปสัมผัส คือ เห็นมดลูก ปีกมดลูก รวมถึงยังเห็นส่วนอื่นๆ ในช่องท้องได้ด้วย

ระหว่างที่ทำ หมอส่าย "ไม้กายสิทธิ์" ไปๆ มาๆ เพื่อให้แตะโดนอวัยวะที่กำลังตรวจ เช่น หมอดันไม้ไปที่มดลูก หมอก็บอกว่า หมอดันนิดนะคะ จะเสียดท้องหน่อยๆ แต่เห็นภาพชัดเจน เป็นการเห็นไปพร้อมๆ กับคนถูกตรวจ

ความรู้สึกตอนนั้น บอกได้เลยว่า "ไม่เจ็บ" แค่รู้สึกแปลกนิดๆ ที่มีอะไรมาเสียบรูทวาร แถม "คว้าน" ไปมา เพื่อดูแต่ละอวัยวะ สรุป ดูกันไปประมาณ 20 นาที หมอก็ดึง "ไม้กายสิทธิ์" ออก และบอกว่า ผลตรวจปกติดีทุกอย่าง ต่อไปไม่ต้องกังวลแล้วว่าจะมีปัญหา

อย่างจะหัวเราะ ฮ่าๆ เสียงดังๆ แต่ได้แค่อมยิ้ม

หมอก็ยิ้มให้ แล้วบอกว่า เห็นไหมคะ ไม่น่ากลัวสักนิด
ตอนนี้ เราผ่านมันมาแล้ว ก็บอกได้เหมือนกันว่า ไม่น่ากลัว ไม่เจ็บ แต่สำหรับคนที่ไม่เคยทำ เราเชื่อว่า ยังไงๆ มันเสียวไว้ก่อนแน่นอน

และหากใครมีความจำเป็นต้องไป "ตรวจภายใน" ลองถามคุณหมอถึง "วิธีที่ 3" นะคะ ไม่ค่อยมีคนทำกัน แต่ก็ได้ผลดี และไม่น่าตระหนกมากนัก

และไหนๆ ตอนกลางๆ เรื่อง ได้เขียนถึงการส่องกล้องตรวจลำไส้แล้ว วันหลังถ้ามีโอกาส จะมาเล่าเรื่องนี้สักหน่อย

สนุกดีทีเดียวค่ะ ไอ้การแก้ผ้าให้หมอตรวจเนี่ย!!

"เจอดีที่ญี่ปุ่น"

เรื่อง "เจอดีที่ญี่ปุ่น" ลงในนิตยสาร ต่วย'ตูน พอกเก็ตแมกาซีน ฉบับปักษ์แรก มีนาคม 2556
จะเป็นยังไง เมื่อ "ป้าพร" แม่ของผู้เขียน "เจอผี" ที่ญี่ปุ่น เรื่องนี้ คิดว่า สนุกดี เพราะการเจอผีของป้าพรมันน่าสะพรึงจริงๆ 555 (ขำสะพรึงเลยล่ะคุณเอ๋ย)

เรื่องสั้น "ผู้นำทางของกาลเวลา" ตอน "แรกพบ"

เรื่องสั้น "ผู้นำทางของกาลเวลา" ตอน "แรกพบ"
ตีพิมพ์ใน ขายหัวเราะ สิงหาคม 2559

วันนี้ นำเรื่องที่เคยตีพิมพ์มานำเสนอกันอีก เป็นเรื่องสั้่นที่อาจจะยาวสักหน่อย เกี่ยวกับความลับในการล่มสลายของ "แอตแลนติส"

จะว่าไป เรื่องสั้นเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกในชีวิตที่เขียนขึ้นเมื่อราวๆ 10 ปีก่อน และปัดฝุ่นนำมาลองส่งไปให้ บก.ขายหัวเราะพิจารณา จนได้ลงตีพิมพ์

ตั้งใจว่า จะเขียนเรื่องราวของ "ผู้นำทางของกาลเวลา" ประมาณ 20 ตอน แต่ด้วยการติดขัดหลายประการ ทำให้เขียน และตีพิมพ์ไปเพียง 2 ตอน ส่วนอีก 18 ตอนที่เหลือยังอยู่ในหัว รอเวลาที่จะเขียนหลังจากหมดภารกิจต่างๆ ในเร็วๆ นี้

เรื่องสั้น "เบื้องหลังรอยยิ้มของโมนาลิซา"

เรื่องสั้น "เบื้องหลังรอยยิ้มของโมนาลิซา" ตีพิมพ์ใน "ขายหัวเราะ" วันที่ 6 ก.ค. พ.ศ.2559 เป็นเรื่องสั้นที่ "รัก" มากที่สุดในการเขียนเรื่องสั้นทั้งหมด เพราะตั้งใจเขียนให้ตัวเอกของเรื่อง ชื่อ "วาทิน" ซึ่งเป็นชื่อของ "คุณลุงต่วย" ผู้ก่อตั้งต่วย'ตูน และทำให้เราสนใจศิลปะ อารยธรรม โบราณคดี และเรื่องลึกลับมาตั้งแต่เด็ก จนโตขึ้น และมีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณลุง จนท่านเสียชีวิต แต่คุณลุงยังอยู่ในความทรงจำเสมอ ในเรื่องนี้ ท่านจึงเป็นผู้ไขปริศนารอยยิ้มของโมนาลิซา

หมายเหตุ - ชื่อตัวละครต่างประเทศ เป็นบุคคลที่มีอยู่จริง และการค้นพบตัวอักษรในดวงตาของ โมนาลิซา ก็เป็นเรื่องจริง ส่วนอื่นๆ เป็นจิตนาการในการเขียน :)